دوستان عزیز، اینک دو پارچة دیگر از این شاعر توانا.
دختـــرم مکـــن بازی، بازی اشکنـــک دارد
بازی اشکنک دارد، ســـــر شکـــستنک دارد
از لباس جانت هم یک نفس مــــشو غافل
این لباس تو زنجیـــر آن یکـــی سگک دارد
هم به زور خود برخیز هم به پای خود بشتاب
رهـــــروش نمی گوینـــد هرکه روروک دارد
گفته ای چرا زهــــــرا تا سحر نمـی خوابد؟
این گناه زهرا نیست بستــرش خسک دارد
گفتـــــــه ای چرا قربان پابرهنه می گردد؟
کفش نو اگـــــر دارد اجمــــل و اثک دارد
باری از درشت و ریز هر که را دهد سهمــی
آسمان دغلکــــار است آسمان الک دارد
آب ما و این مردم رهسپار یک جـو نیست
آن یکی شکر دارد این یکـــــی نمـک دارد
خانه شان مرو هرگز خانه شان پر از لولوست
نانشان نخـــــور هرگــــز نانشان کپک دارد
کودکم ولی انگــــــار خط من نمـــی خواند
او به حرف یک شاعر، روشن است شک دارد
می رود کـــــه با آنان طـــرح دوستـی ریزد
مــــی رود کند بازی گـــــرچه اشکنک دارد
دختر مرو به کوچه ی غیـــر،زانکه نــیش هست
همبازیان تنــگ نظــــرت، طعنه کـیش هست
بازی مکن به کوچــه ی شان ای دوچشم مــن
ماخود غـــریبه ایم و در اینجا نه خویش هست
آنک نــــــگاه کن به ردای دگــــر تو خـــــود
دنیــــــای خستــه از فـــلک ما پریـش هست
ده یک صدا به صـــورت همســـــایه ی غنـی
پایت بگیـــر زخانه ی شان ،چون دریش هست
شب هســت روزدختـــرکم در محیـــــط حـال
همصنف های خوردترکش،گرگ و میش هست
گاهی تمســــخر و چو گــــهی چــندک بدیـــل
ازبس شنیده طعنه که دل ترک و ریــش هست
آخر خـــدای من به کـــــجا ســـرکشــــیم ما؟
کاین آسـمان فتاده زمین ،هردو لـــیش هست
بالا هــــــــوای غــرش جنــگنده است و بـمب
پایین که خــون هموطــــنان ،رنگ دیش هست
بالا مـــــــــکدر است زبــــــاران مــــــرگ ما
در تــه قلــــــندر است و غلامی بــــیش هست
عـــارف مخوان قصیده ی غربت به ملک درد
غم سوده ،غم سروده درین برهه پیش هست
