تو می رفتی .. تو می رفتی ..
و من در وحشت شبهای تنهایی ....
و من در سکوت سهم گین جاده همانگونه که آمده بودم خواهم رفت ...
ولی افسوس که دیگر امیدی به رسیدن ندارم . ...
امیدم تو بودی ولی رفتی و با رفتنت همسفر خسته خود را در خم جاده های زندگی تنها نهادی ...
با تو بدرود ای مسافر ...
هجرت تو بی خطر باد!
کس این کند که دل از یار خویش بردارد؟
مگر کسی که دل از سنگ سخت تر دارد
هلاک ما به بیابان عشق خواهد بود
کجاست دختِ که با ما ره سفر دارد؟
گر از مقابله شیر آید از عقب شمشیر
نه عاشق است که اندیشة خطر دارد
نظر به روی تو انداختن حرام اش باد
که جز تو در همه عالم کسی دگر دارد.
با تو بدرود ای مسافر ...
تنها کسی که خوب مرا درک می کند
روزی زادگاه من را ترک می کند ...
به سراغ من اگر می آیید
نرم و آهسته بیایید ...
مبادا که ترک بردارد
چینی نازک تنهایی من ....